Tekort in de zorgsector? M’n reet!

Ik schrijf dit artikel omdat ik lichtelijk geërgerd ben. Je leest de berichten overal: tekort in de zorg en we moeten meer handen aan het bed. We willen meer aandacht voor de patiënt, bla bla bla. Nou, lieve recruiter / HR-manager: reageer dan ook vliegensvlug op sollicitanten, is mijn ongevraagde advies.

Nu denk je: Robert, wat maak jij je dan druk? Jij werkt toch in de technische hoek? Dat klopt helemaal. Maar ik heb ook een moeder van 58 jaar die om zich heen aan het kijken is naar iets waar haar hart sneller van gaat kloppen: juist ja, die baan als woonassistent in de zorg. Hiervoor heb je geen specifieke opleiding nodig, maar betrokkenheid, aandacht voor de bewoners en wat kennis van het huishouden. Mijn moeder kan prima (oudere) mensen verzorgen. Net zoals ze mijn oma ook verzorgde toen zij met alzheimer werd opgenomen in het verzorgingstehuis.

Mijn moeder werkte vroeger voor Stichting Midden-Gelderland als verzorgende en is daarna als kassière bij een supermarkt terechtgekomen. Een hartstikke leuke baan, maar passie heeft ze hier niet voor. In haar motivatiebrief heeft ze heel erg goed omschreven wat haar motivatie is. Oh ja, ik zal je eens uitleggen hoe dat schrijfproces is gegaan:

Vier verschillende brieven

Een aantal maanden geleden kwam mijn moeder bij mij. Ze wilde wel eens reageren op wat vacatures in de zorg. Ze vond het superspannend en heeft wel vier verschillende brieven geschreven. Eerst een net geschreven brief op papier en daarna overgetypt op de computer. Tussendoor nog wel even een paar keer aan mij laten lezen, wat ik er van vond. Na een proces van 1 tot 2 weken zenuwachtig schrijven was het dan zover. De klik op enter was daar en hoppa, de mail was verstuurd naar wat zorginstellingen die woonassistenten zochten. “Nou, spannend zeg” en nog vol enthousiasme: “Wanneer zouden ze gaan reageren? Want ja: ik heb nog ervaring in de zorg. Ik ben zeker geschikt voor deze leuke baan!”

De reactie op de sollicitatie blijft alleen uit. Je verwacht zoiets als “dank je wel voor je sollicitatie en we gaan dit eens even goed bekijken. We komen er binnen twee dagen op terug”. In plaats daarvan komt er helemaal geen reactie. Niets. Noppes. Toch bizar, als je als zorginstelling niet aan mensen kunt komen.

ZUCHT

Nu kan ik mij hier vreselijk over opwinden (misschien wel te merken aan mijn toontje), maar in een schaarstesector moet je gewoon snel reageren en mensen enthousiast houden. Zo moeilijk is dat toch niet? Dat is toch ook een van je taken als HR/Recruitment? Dus daarom hier mijn zes tips om een sollicitant enthousiast te houden en geen onzekerheidsgevoel óf een nare smaak bij jou als werkgever te bezorgen:

  1. Reageer binnen maximaal 3 dagen op een sollicitant.
  2. Spreek de sollicitant binnen 7 dagen.
  3. Zitten de agenda’s van de managers vol? Dan lekker een afspraak maken zonder manager.
  4. Heb je geen tijd voor dit soort gesprekken: trek dan een recruiter aan die hier wel tijd voor heeft!
  5. Enthousiast over de sollicitant? Spreek binnen 14 dagen na sollicitatie af voor een tweede gesprek en maak het contract alvast klaar.
  6. Tweede gesprek ook super verlopen? Tekenen die hap en stuur een bosje bloemen met: welkom bij de club!

Reageren op sollicitaties

Met gezond boerenverstand kun je latent werkzoekenden / zij-instromers makkelijk binnenhalen. Dit geldt overigens niet alleen voor de zorg, maar ook voor de techniek, IT en andere sectoren.

Maar goed, dat begint met wel met reageren op hun sollicitatie. Wanneer mensen aan je voordeur kloppen, dan laat je ze niet voor een gesloten deur staan!

Wil je eens vrijblijvend discussiëren over een onderwerp? Bel of stuur een WhatsApp naar 0645841855.

Nu je hier toch bent…Even wat reclame voor mezelf ;).

Ik maak al enige tijd werken-bij sites en vacaturevideo’s. Ik doe dit voor bekende bedrijven zoals Bolletje, Arla en HAK. Mijn portfolio is te bekijken op www.vacaturevideo.nl of ga naar de cases op deze website. Ik zou het leuk vinden als je aan me denkt, wanneer je overweegt om vacaturevideo’s te gaan maken.

Meer over Robert Buning